Είχα τα γενέθλιά μου: Τι κρατάω, τι πετάω
"Με ενδιαφέρει πιο πολύ να ξεμάθω, παρά να μάθω. Προσπαθώ να ξεμάθω όλα τα σκουπίδια που έχω συσσωρεύσει. Με κάθε σκουπίδι που πετάω, αισθάνομαι πιο ελεύθερος", έγραψε ο Λεό Μπουσκάλια και δεν θα μπορούσα να συμφωνήσω περισσότερο κλείνοντας τα 34 μου χρόνια.
Προφανώς και δεν αλλάζει κάτι σαρωτικά αν σβήσεις ένα κεράκι παραπάνω. Δεν αλλάζει εκείνη τη στιγμή, αλλά εγώ έχω αλλάξει. Βαρέθηκα. Να δικαιολογώ, να συγχωρώ έτσι απλά, να επιλέγω να κάνω πως δεν καταλαβαίνω. Ανθρώπους που έχω στηρίξει, βοηθήσει, κοπιάσει να κάνω χαρούμενους. Άρα αυτά τα γενέθλια ήταν λίγο διαφορετικά, πολύ πιο ξεκαθαρισμένα στο μυαλό μου.
Έχει να κάνει με μικροπράγματα που βλέπεις μέσα στις μέρες, αλλά για κάποιο λόγο γίνονται τεράστια στα γενέθλιά σου. Ε, και έγιναν! Πριν λίγη ώρα έκανα τη λίστα με εκείνους που θα καλέσω στο party των γενεθλίων μου. Αρκετοί θα απορήσουν που δε θα λάβουν μήνυμα με την πρόσκληση. Αλλά μέχρι να απορήσουν, απόρησα εγώ πολύ με τις συμπεριφορές τους. Αλλά και με μένα που δεν τα είδα νωρίτερα και τα άφηνα να περνάνε. Αν φταίω; Φυσικά!
Δες κι αυτό: Ο πιο σημαντικός άνθρωπος της ζωής μου
Όμως είμαστε εδώ για να αλλάζουμε, να διορθώνουμε, να εξελισσόμαστε. Να κρατάμε και να πετάμε. Σου φαίνονται σκληρά; Υπερβολικά; Σκέψου τις σκληρές στιγμές που ζεις ή δεν ζεις εξ' αιτίας των ανθρώπων που δεν είναι εκεί για εσένα. Που ξεμπερδεύουν με ένα "δεν έχεις ανάγκη εσύ". Γιατί, τι είμαι και δεν έχω ανάγκες; Άλλο αν δε σε ενδιαφέρει να τις δεις, να τις ακούσεις και να τις εκπληρώσεις.
Χθες το πρωί, μου έστειλε μήνυμα μια πολύ στενή μου φίλη, με την οποία μιλάμε σχεδόν κάθε μέρα κι άλλο τόσο συχνά βρισκόμαστε. Δοκιμασμένη, τεσταρισμένη, πάντα "παρούσα" φίλη. "Πώς είσαι;". μου έγραψε. Τόσο απλή ερώτηση, αλλά ΤΟΣΟ ουσιαστική.
Σβήνοντας τα κεράκια μου προχθές ξέρεις τι σκεφτόμουν; Δε θέλω δώρα στα γενέθλιά μου. Δε θέλω μεγάλα πράγματα και φοβερά γεγονότα. Θέλω να έχω ουσιαστικούς ανθρώπους που θα με πάρουν τηλέφωνο, όχι γιατί θέλουν κάτι από μένα, αλλά για να δουν τι κάνω. Αν είμαι εντάξει, αν χρειάζομαι κάτι, χωρίς να τους το πω. Να με νοιάζονται και να με σκέφτονται χωρίς ανόητες δικαιολογίες και προφάσεις. Θέλω τις φίλες μου που οργάνωναν εκπλήξεις να μου κάνουν στα γενέθλιά μου κι έτρεχαν μέσα στη νύχτα και τη βροχή να βρουν ένα παστάκι για να σβήσω κεράκι. Και τα γέλια που κάναμε όταν περιέγραφαν τι έκαναν και τα σχέδια που κάνουμε για το μέλλον.
Όλα τα άλλα, τα έχω βάλει στη σακούλα που θέλω να πετάξω. Όχι στην ανακύκλωση. Στα σκουπίδια. Χρόνια μου πολλά.
Επικοινώνησε μαζί μου στο nancy@nancy.gr