Ποιος χωρισμός πονάει περισσότερο;
από την Κατερίνα Πιπέρη
Ας είμαστε ειλικρινείς! 1ον καμία σχέση δεν είναι τέλεια. 2ον σε κανέναν δεν αρέσει να χωρίζει από κάποιον που αγαπά. 3ον δεν υπάρχει άνθρωπος επάνω σε αυτό τον πλανήτη που δεν έχει βιώσει έστω και έναν χωρισμό. Εντάξει δεν σου είπα και κάτι καινούριο, αλλά δεν πρόκειται να σου μιλήσω για τους χωρισμούς εν γένει. Σε αυτό το κείμενο θα μιλήσουμε για τους λόγους που ο χωρισμός από την καλύτερη μας φίλη μπορεί να πονέσει πολύ περισσότερο σε σχέση με τον χωρισμό από κάποια σχέση μας.
Τα πράγματα είναι πιο περίπλοκα από ότι νομίζεις και για αυτό πρέπει να τα πιάσουμε από την αρχή.
Από πολύ μικρή ηλικία ξεκινάμε να κοινωνικοποιούμαστε, να γνωρίζουμε άλλα άτομα της ηλικίας μας και σιγά σιγά να δημιουργούμε φιλίες. Κάποιες από αυτές δεν έχουν και μεγάλη διάρκεια λόγω «ασυμφωνίας χαρακτήρων» και επειδή η δική μου Barbie δεν θέλει να είναι πια φίλη με την δική σου Barbie. Και κάπως έτσι περνούν τα χρόνια. Και περνάμε εφηβεία και τελειώνουμε το σχολείο και πηγαίνουμε πανεπιστήμιο και κάπου εκεί η ζωή μας αλλάζει πολύπλευρα και για πολλούς λόγους. Μεγαλώνουμε, ανακαλύπτουμε και δημιουργούμε σιγά σιγά τον εαυτό μας. Κάνουμε πράγματα που μας αρέσουν, πειραματιζόμαστε, γνωρίζουμε νέους ανθρώπους.
Δες κι αυτό: Κι αν αποτύχεις;
Σε όλη αυτή την διαδρομή βέβαια υπάρχουν και κάποιες παράπλευρες απώλειες. Γιατί καθώς αλλάζουμε εμείς, αλλάζουν και οι μέχρι στιγμής φίλοι μας. Ανακαλύπτουν και δημιουργούν και εκείνοι τον εαυτό τους. Αυτό είναι το μαγικό με την ζωή θα μου πεις και θα έχεις απόλυτο δίκιο. Ποιό είναι το πρόβλημα; Το πρόβλημα είναι πως στο σχολείο να κάναμε παρέα και να πιστεύαμε πως η φιλία μας θα κρατήσει για πολλά πολλά χρόνια. Τότε που το πρόγραμμα μας ήταν σχολείο- καφές- φροντιστήριο- διάβασμα και πάλι από την αρχή. Όταν όμως ξεκινάμε την ζωή μας, βρίσκουμε δουλειά, διαμορφωνόμαστε αρχίζουμε σταδιακά να καταλαβαίνουμε πως δεν ταιριάζουμε με όλα τα άτομα που κάναμε παρέα μέχρι σήμερα. Έχουμε άλλα γούστα, άλλες αναφορές, άλλα όνειρα και παρόλο που επιθυμούμε και αποζητάμε την διαφορετικότητα στην ζωή μας δεν μπορούμε να συναναστρεφόμαστε με άτομα που είναι πλήρως διαφορετικά από εμάς, που δεν έχουμε απολύτως κανένα κοινό εκτός από την ίδια πόλη καταγωγής.
Κάπως έτσι δεν ξεκινά κάθε χωρισμός; Συνειδητοποιείς πως δεν ταιριάζεις πια με τον άλλο και απομακρύνεσαι. Στην ευαίσθητη ηλικία του σχολείου ή των φοιτητικών σου χρόνων μπορεί να σου φανεί πραγματικά βουνό, πως τελειώνει ο κόσμος εδώ, πως θα μείνεις για πάντα μόνη σου, αλλά πρόσεξε με πολύ καλά θα σου πω ένα μυστικό!
Μπορεί την δεδομένη στιγμή να μην μπορείς να σκεφτείς ότι θα σου συμβεί κάτι χειρότερο, αλλά τα πράγματα δεν είναι τόσο τραγικά. Είναι απολύτως λογικό να νιώθεις αλλόκοτα, να νιώθεις πληγωμένη, αφού μέχρι εκείνη την στιγμή η κολλητή σου ήταν το φιλαράκι σου, έχετε περάσει πολλές στιγμές μαζί, έχετε γελάσει, έχετε κλάψει. Δεν θα μείνεις όμως μόνη σου για πάντα. Θα γνωρίσεις άτομα που θα ταιριάζεις περισσότερο ή που όπως συνηθίζω να λέω, η διαφορετικότητα και οι παραξενιές τους θα δένουν αρμονικά με την δική σου διαφορετικότητα και τις δικές σου παραξενιές. Αμέσως θα καταλάβεις την αξία της φιλίας και της συντροφικότητας στην ζωή. Θα ζήσεις και άλλες όμορφες και αλλόκοτες στιγμές, θα δεθείς, θα αγαπήσεις και θα πληγωθείς γιατί πολύ απλά αυτό είναι το νόημα και το αλατοπίπερο της ζωής.
Και ψιτ… Όλα θα πάνε καλά!