Θεωρείς "ταμπού" να πηγαίνεις για καφέ μόνη σου;
Σου γράφω από ένα καφέ. Πολύ κεντρικό στην περιοχή που μένω, πολύ μοδάτο, πολύ ωραίο. Γιατί το παινεύω τόσο; Για να διευκρινίσω πως κάθομαι εδώ και πίνω μόνη μου καφέ. Για μένα, είναι κάτι απολύτως φυσιολογικό.
Πολλές από εσάς, όμως, μου γράφετε συχνά πως ντρέπεστε και νιώθετε άβολα. Να βγεις έξω μόνη, να πας για φαγητό μόνη, να πιεις καφέ, να δείτε μια ταινία στο σινεμά. Προσπαθώ να καταλάβω το λόγο και να μπω στο μυαλό σου. Νιώθεις αμήχανα γιατί σε κοιτάνε οι άλλοι να κάθεσαισ μόνη; Τα βάζεις με τον εαυτό σου που δεν κατάφερες να βρεις παρέα; Δυσκολεύεσαι στην κοινωνικοποίηση; Δεν ξέρω. Όμως, θα σου πω τι σκέφτομαι.
Αρχικά, η γη δε γυρίζει γύρω από εμάς. Ο καθένας εκεί έξω, έχει ένα σωρό πράγματα στο μυαλό του, βιάζεται να πάει στη δουλειά του, αφιερώνεται στην παρέα του τη δεδομένη στιγμή, έχει κάποιο πρόβλβημα να λύσει. Και σίγουρα, το να κάθεσαι εκεί, αμέριμνη και ήσυχη πίνοντας το καφεδάκι σου, δεν τον απασχολεί. Αλλά και να τον απασχολεί, αυτό δεν είναι δικό σου πρόβλημα. Ενοχλείς; Όχι. Θα πληρώσεις τον καφέ, το ποτό, το φαγητό σου; Ναι. Βλάπτεις κάποιον; Όχι. Περνάς καλά; Ναι. Άρα; Που είναι το πρόβλημα και ποιος το έχει;
Συχνά, σαμποτάρουμε τη ζωή μας και κάποιες ωραίες στιγμές, σκεπτόμενοι τι θα πουν, τι θα σκεφτούν οι άλλοι. Κι έτσι, μένεις σπίτι αντί να βγεις έξω μια βόλτα, να δεις κόσμο, να γνωρίσεις κόσμο και ν' αλλάξεις τον αέρα σου. Αν θέλεις να το αλλάξεις, προσπάθησέ το. Είναι όλο στο μυαλό σου.
Όταν είχα έρθει στην Αθήνα από τη Θεσσαλονίκη πριν δέκα χρόνια, ένιωθα πίεση για το νέο περιβάλλον, δεν είχα τόσους φίλους, δεν ήξερα ποιον να εμπιστευτώ. Μια αγαπημένη μου θεία, μου είπε μια μέρα που με άκουσε στεναχωρημένη στο τηλέφωνο, να πάω σ' ένα καφέ και να διαβάσω εκεί το βιβλίο μου. Την αμφισβήτησα μέσα μου, αλλά το έκανα. Κι έπιασε! Έγινε συ΄νηθειά μου. Δε χρειαζόταν να εξαρτάται η ζωή μου και η διάθεσή μου για καφέ από το πρόγραμμα φίλων και γνωστών μου. Είχα χρόνο; Έπινα καφέ κι έκανα βόλτα! Κι αυτό κρατώ μέχρι και σήμερα και μου αρέσει πολύ.
Σου στέλνω πολλή πολλή αγάπη και χαίρομαι που σιγά σιγά, γίνομαι μια καθημερινή σου συνήθεια.
Νάνσυ. (σκέτη απόλαυση ο καφές και το πρωινό μου χχ)