Ο πιο σημαντικός άνθρωπος της ζωής μου
Η Νάνσυ
Δύο εβδομάδες είναι το nancy.gr στον αέρα και ειλικρινά απορώ (θα απορούν και οι φίλοι μου, αλλά και ο ίδιος) πως μέχρι τώρα δεν σου έχω πει τίποτα για εκείνον. Γιατί μπορεί να μην είναι μπροστά -προφανώς- όταν μιλάω για εκείνον, αλλά μετά από 2-3 κουβέντες με κάποιον άνθρωπο που γνωρίζω πρώτη φορά (ακόμα και με την κυρία στο γκισέ της Εφορίας), θα το γυρίσω αμέσως σ΄αυτόν. Στον αδελφό μου, το Γιάννη. Που τώρα καθόλου δε θα χαρεί που κάθομαι και σου λέω πράγματα γι΄αυτόν, αλλά μεταξύ μας, πολλά από αυτά που κάνω δεν τον χαροποιούν, αλλά γι΄αυτό με αγαπάει τόσο πολύ. Ε, εγώ τον αγαπάω λίγο περισσότερο. Θυμάμαι πριν μερικά χρόνια του είχα τηλεφωνήσει στα γενέθλιά του και του είχα ευχηθεί να ζήσει περισσότερα χρόνια από εμένα γιατί δεν θα αντέξω να τον χάσω... (μα που τα σκέφτομαι όλα αυτά τα φοβερά;) Ο Γιάννης είναι 19 μήνες μικρότερός μου, αλλά αν δεις πως μου φέρεται, είναι λες και πρόκειται για τον μεγάλο μου αδελφό. Ουσιαστικά λόγω της μικρής διαφοράς ηλικίας μας, μεγαλώσαμε μαζί. Πήγαμε παιδικό σταθμό μαζί (κι ας ήταν εκείνος μόλις δύο χρονών), είχαμε κοινές δραστηριότητες και κάναμε παρέα με άνεση. Λίγα έχω να θυμάμαι από τσακωμούς μας ως παιδιά.
Πάαααρα πολύ σοβαρός, ψύχραιμος και μετρημένος, έχει πάντα μια σωστή παρατήρηση να κάνει και είναι πάντα μα πάντα εκεί για μένα. Είναι ο πρώτος άνθρωπος που θα πάρω ότι και να μου συμβεί, καλό ή κακό. Ακούει τα πάντα με μεγάλη προσοχή και δίνει τη σωστή συμβουλή με το σωστό τρόπο. Ξέρει τα κουμπιά μου καλύτερα κι από μένα, ξέρει τι σκέφτομαι, τι θέλω και γιατί κάνω καθετί. Ξέρει επίσης πως όσο και να θυμώσω, να φωνάξω ή να κάνω σαν μωρό με κάτι που θα μου πει, όταν ηρεμήσω και μου περάσει, θα συμφωνήσω μαζί του. Είναι ο άνθρωπος που παίρνω τηλέφωνο κλαίγοντας και το κλείνουμε με την κοιλιά μου να πονάει από τα γέλια.
Ο αδελφός μου ζει στη Θεσσαλονίκη και μου λείπει αφάνταστα και στεναχωριέται όταν του το λέω με παράπονο. Κι ας θυμώνει που του κλείνω αεροπορικά για να έρθει να με δει όταν θέλω εγώ κι ας μη βολεύει το πρόγραμμά του. "Να το αλλάξεις ρε Γιάννη, κανείς δεν πέθανε από αλλαγή προγράμματος", είναι η απάντησή μου. Και όταν έρχεται μου λέει πόσο δίκιο είχα που επέμεινα. Κι ας τσατίζεται που θέλω να τον κρατάω αγκαζέ στο δρόμο, που ανεβάζω φωτογραφίες μας στο Instagram, που του κάνω βλακείες (δεν μπορώ να πω τι, θες κι άλλη τσατίλα;) και που λέω σε όλους με κάθε ευκαιρία πόσο όμορφος είναι (αφού είναι).
Η σχέση με τον αδελφό μου είναι για μένα μία η πιο σημαντική στη ζωή μου και τώρα που το σκέφτομαι η πιο ισότιμη. Τόσο πολύ που αν γίνω μάνα, θέλω να κάνω 4 παιδιά για να έχουν αδέλφια κι αν είναι τόσο τυχερά, να έχουν αδέλφια σαν και τον δικό μου. Που όταν μου βρίσκει λύση ΓΙΑ ΟΛΑ και τον ρωτάω ¨τι θα έκανα χωρίς εσένα;", απαντάει γελώντας "τίποτα".
Κανείς δεν είναι τέλειος σ΄αυτή τη ζωή. Αλλά είναι ευλογία να έχεις έναν τέλειο αδελφό. Κι εγώ τον έχω.
Επικοινώνησε μαζί μου στο nancy@nancy.gr
Δες κι αυτό: Το τροχαίο που μου άλλαξε τη ζωή
Η Νάνσυ
Λες αυτά που θέλεις εκεί που θέλεις;
Δε θα σου πω ότι "μια ζωή την έχουμε", "κάντο" κι άλλα κλασικά που πιστεύω ότι δε βοηθούν και τόσο. Κι εγώ πολύ συχνά, αναρωτιέμαι γιατί φοβάμαι να πω αυτά που θέλω, εκεί που θέλω. (Έχοντας πάντα το τρίπτυχο "με ηρεμία, χαμόγελο και χαμηλούς τόνους" στο μυαλό μου). Και συνοπτικά θα σου πω, ότι το...
Θεωρείς "ταμπού" να πηγαίνεις για καφέ μόνη σου;
Σου γράφω από ένα καφέ. Πολύ κεντρικό στην περιοχή που μένω, πολύ μοδάτο, πολύ ωραίο. Γιατί το παινεύω τόσο; Για να διευκρινίσω πως κάθομαι εδώ και πίνω μόνη μου καφέ. Για μένα, είναι κάτι απολύτως φυσιολογικό. Πολλές από εσάς, όμως, μου γράφετε συχνά πως ντρέπεστε και νιώθετε άβολα. Να βγεις έξω...
Η διατροφή που ξεκίνησα τη νέα χρονιά
Ένα από τα πράγματα που ήθελα να βάλω σε τάξη με τη νέα χρονιά, είναι η διατροφή μου. Μπορεί να βλέπεις ότι πηγαίνω πολύ συχνά (σχεδόν καθημερινά) γυμναστήριο, κι αυτό είναι το άλλοθι που έδινα στον εαυτό μου για να τρώω ό,τι θέλω χωρίς τύψεις. "Αφού τα καίω μετά", έλεγα στον εαυτό μου. Αυτό είχε...
Κρυοσυντήρηση ωαρίων: όλα είναι συναίσθημα
Αν είσαι μητέρα, ξέρεις πολύ καλά το συναίσθημα. Όλης της πορείας μέχρι να φέρεις στον κόσμο το μωρό σου. Και της στιγμής που το παίρνεις πρώτη φορά στα χέρια σου. Εγώ, μπορώ να το φανταστώ, αλλά υποθέτω πως η ευτυχία είναι πρωτόγνωρη. Αυτό το συναίσθημα. Που είναι τόσο θετικό, τόσο μοναδικό, τόσο...
Μου έλειψες!! (διπλής)
Μου έλειψες, μου έλειψες, ΜΟΥ ΕΛΕΙΨΕΣ! Εσύ! Εσύ που διαβάζεις αυτές τις γραμμές. Ναι! Με ξέρεις πολύ καλά (πιστεύω), όλα τα χρόνια που επικοινωνούμε, μόνο δημόσιες σχέσεις δεν έχω κάνει, μόνο άλλο πράγμα απ' αυτό που νιώθω ή είμαι δεν προσπάθησα να δείξω. Οπότε, λέω ειλικρινά αυτό που νιώθω. Το...
