Περί έρωτος και... Βαλεντίνων

Δεν συνηθίζω να αναφέρομαι σε γεγονότα επικαιρότητας, αλλά η μέρα του Αγίου Βαλεντίνου είναι μια ωραία αφορμή να μιλήσω για το διάλογο που είχα σήμερα το πρωί με μια φίλη μου.

Η φίλη μου λοιπόν, είναι φρεσκοερωτευμένη με έναν άνθρωπο που μπήκε στη ζωή της και την άλλαξε προς το πολύ καλύτερο. Κι εκείνη τη δική του. 

Το κορίτσι αυτό, έχει μία μόνο ανάγκη στη ζωή της. Τη συναισθηματική ασφάλεια. Όλα τα άλλα, με τον έναν ή τον άλλο τρόπο τα τακτοποιεί. Όχι εύκολα, αλλά τα καταφέρνει. Και βγαίνοντας πρόσφατα από μια πολυετή και μάλλον αδιέξοδη σχέση, είχε ανάγκη να ερωτευτεί. "Είμαι ευτυχισμένη όταν είμαι μαζί του. Ακόμα και σε μια καλύβα να μου πει να πάμε να ζήσουμε, θα το κάνω. Κι εκείνος έχει γλυκάνει πολύ. Οι φίλοι του έχουν πάθει πλάκα με την αλλαγή της συμπεριφοράς του", μου είπε η φιλενάδα μου. Τι συμβαίνει με αυτό το ζευγάρι; Τα βρίσκουν σε όλα; Δεν έχουν καβγαδάκια; Επειδή τους ζω, σου λέω πως έχουν μικροδιαφωνίες. Για το πως χειρίζεται εκείνη μερικά θέματα στην καθημερινότητά της ή με τον τρόπο ζωής που εκείνος ακολουθεί. Αλλά όλα ξεπερνιούνται απλά, γιατί ο ένας θαυμάζει τον άλλο και τα λύνουν με μια ήρεμη συζήτηση.

Δες κι αυτό: Τι είναι η ρεφλεξολογία και πώς θα σε βοηθήσει

Γιατί ο ένας θέλει το καλό του άλλου και τον νοιάζεται. Δεν ξεσπά πάνω του τα νεύρα από τη δουλειά, ούτε θεωρεί τον σύντροφό του σάκο του μποξ για όλα του τα προβλήματα. Μιλούν, εξηγούν τα συναισθήματά τους τη δεδομένη στιγμή και είναι "ομάδα". Δηλαδή είναι μαζί, όχι απέναντι. Δεν θέλει να την "πει" ο ένας στον άλλο ούτε να φανεί ανώτερος. Γι΄αυτό είναι ήρεμοι και απολαμβάνουν το κάθε λεπτό που περνούν μαζί, συμπεραίνω βλέποντάς τους. 

Πιστεύω πως αυτή η βάση της σχέσης δε θα αλλάξει με το πέρασμα του χρόνου, δεν θα αφήσουν τη ρουτίνα να τους το χαλάσει. Πρόκειται για μια υγιή και ισότιμη σχέση μεταξύ δύο ανθρώπων που ταιριάζουν πολύ. 

Η "Ημέρα της Επιβεβαίωσης", έτσι αποκαλώ εγώ την ημέρα του Αγίου Βαλεντίνου.  Δε θα σταθώ καθόλου στο "εμπορικό" κομμάτι που ακούω κάθε χρόνο, μιας και όλες οι γυναίκες θέλουν το δωράκι τους. Γενικότερα, όχι στις 14 Φεβρουαρίου. Όμως αυτή η μέρα είναι τέτοια που οι ανασφαλέστεροι θέλουν την επιβεβαίωση του ότι είναι σε σχέση, ερωτευμένοι και διεκδικούμενοι. Εξ' ου και τα τραπέζια, τα κεράκια, τα δώρα, οι υποσχέσεις αιώνιας αγάπης και τα παρελκόμενα. 

Το ζευγάρι των φίλων μου λοιπόν, δεν έχει κανονίσει κάτι για σήμερα και δεν έχασε χρόνο για να ετοιμάσει κάτι φοβερό. Γιατί το "φοβερό" το ζουν συνεχώς όσο είναι μαζί. Γιατί δεν έχουν ανάγκη να αποδείξουν -στους εαυτούς τους πρώτα- ότι είναι μαζί κι ερωτευμένοι. Γιατί αυτά τα βιώνουν ουσιαστικά καθημερινά για τους λόγους που γράφω πιο πάνω. Και γι΄αυτό τους χαίρομαι πολύ και εύχομαι να είναι για πάντα έτσι και μαζί. 

Συμφωνείς; Διαφωνείς; Θέλεις κάτι να μου πεις; Θα με βρεις στο nancy@nancy.gr