"Σε ρώτησα;"

"Σε ρώτησα;". Είναι αυτό που σκέφτομαι να πω, -και καμία φορά αν δεν βαριέμαι να αναλύω και να μιλάω το λέω- όταν κάποιος μου λέει τη γνώμη του χωρίς να τη ζητήσω. Κάποιος άγνωστός μου, άσχετος, που δεν με ξέρει καν. Πριν βιαστείς να με κρίνεις και να πεις ότι είμαι εγωίστρια ή άνθρωπος που τον πονάει η αλήθεια (χα χα ποια αλήθεια, αλήθεια;), άκουσέ με. 

Είμαστε ενήλικες. Εγώ τουλάχιστον είμαι. Κι έχω σαφή εικόνα για τον εαυτό μου, τα θέλω μου και τα όνειρά μου. Και ξέρω σχεδόν και πως θα τα κατακτήσω. Με τους ρυθμούς που βάζω εγώ ή μου βάζει η ζωή. Κι έχω οικογένεια και καλούς φίλους κοντά μου. Άρα δεν μου λείπει η γνώμη κάποιου άγνωστου, ευκαιριακού ή και άχρηστου αν θες τύπου. 

Γιατί στα λέω αυτά και τι εννοώ;

Αποφάσισα να γράψω αυτό το άρθρο, όταν "φούντωσα" από κάποια σχόλια σε μια φωτογραφία μου στο Instagram που δείχνω πως κάνω cross fit (το παράδειγμα τυχαίο, έχει συμβεί σε πολλά που κάνω/ φοράω/ λέω). Και κάποιος από κάτω έγραψε "άσε το cross fit και κάνε αερόβιο". Χα, χα, χα, πολύ αστείο. 

Ρε φίλε, σοβαρά τώρα: ΣΕ ΡΩΤΗΣΑ;

Ήρθα ποτέ να σε ρωτήσω τι πιστεύεις για το cross fit, αν θεωρείς πως μου ταιριάζει ή αν είναι καλό να το παρατήσω και να κάνω αερόβιο; Και μην ακούσω ατάκες τύπου "θα πάθει η μέση σου με το cross fit, θα πρηστούν οι μύες σου, θα, θα, θα". Ότι εγώ δεν έχω προπονητή να με καθοδηγεί ή αν δω πως πρήζονται οι μύες μου, θα τους αφήσω να πρήζονται, ή μπορεί να ΘΕΛΩ να πρηστούν! Τι σε νοιάζει; Γιατί δεν ασχολείσαι με τη ζωή σου και χώνεσαι ως ξερόλας (γιατί όλοι τα ξέρουν όλα κι έχουν τρομερή άποψη που διαμόρφωσαν μετά από ημιμάθεια, λίγο google, μια ατάκα του ξαδέρφου τους κι ενός ονείρου που είδαν) στη δική μου ζωή; 

Προς τι το μίσος και ο αλληλοσπαραγμός; Γιατί δεν κοιτάει ο καθένας τη ζωούλα του και δεν τη γεμίζει με πράγματα που τον αφορούν, παρά παρατηρεί και κρίνει τους άλλους; Έχεις σκεφτεί πόσο καλύτερος θα ήταν ο κόσμος αν δεν παίρναμε θέση για πράγματα που δεν μας αφορούν ΚΑΘΟΛΟΥ, και αντιθέτως παίρναμε γι' αυτά που μας αφορούν ΑΜΕΣΑ; Δηλαδή πιστεύεις πως δεν έχουμε γύρω μας ανθρώπους που θα μας πουν αν κάτι δεν είναι καλό για εμάς; Από το πιο απλό, μέχρι το πιο σύνθετο; 

Και μετά περνάμε στο άλλο πάρα πολύ αστείο που λέγεται "είσαι δημόσιο πρόσωπο κι αφού εκτίθεσαι, θα τα ακούς". Κι ερωτώ: ΓΙΑΤΙ; Πως δίνει το δικαίωμα σε όλους να έχουν άποψη για τη ζωή μου και να μου τη λένε χωρίς να τους τη ζητήσω; Γιατί πρέπει να το υφίσταμαι αυτό; Δηλαδή μ΄αυτή τη λογική, αν αύριο στο μετρό δω μια κοπέλα που δεν μου αρέσουν τα μαλλιά της θα τη σταματήσω να της πως με έντονο ύφος "άλλαξε μαλλιά κορίτσι μου"; Και δεν θα με περάσουν για τρελή; Αυτό ακριβώς συμβαίνει όταν κάποιος "πετάγεται" να πει την κακία ή τη δυσαρέσκειά του στα social media (μου), χωρίς να ερωτηθεί. 

Πώς περιμένετε να λάβω υπ' όψιν μου μια γνώμη από κάποιον άγνωστο, για τη ζωή και τις επιλογές μου; 

Και περνάμε στο άλλο πολύ αστείο που λέει ότι "τα καλά σχόλια από αγνώστους τα δέχεσαι και δεν αντιδράς". Πιστέψτε με, δεν τα λαμβάνω ούτε αυτά τόσο πολύ υπ' όψιν. Δηλαδή ξέρω τι κάνω καλά και τι όχι, τι μου πάει και τι όχι και τόσο, που υπερέχω και που χωλαίνω. Πάντα θα αντιδρώ θετικά σε μια ευγενική τοποθέτηση, εξομολόγηση ή έκφραση όμορφων συναισθημάτων. Ένα θετικό σχόλιο απλά θα με κάνει να χαμογελάσω. Η παρατήρηση και η υπόδειξη (συνήθως συνοδεύεται από αγένεια) με χαλάει. Γιατί έχει μέσα της λίγο ζήλια, λίγο φθόνο, λίγη κακία. Πολλές δεύτερες σκέψεις σε κάθε περίπτωση. Κι εγώ "αρνητίλα" δεν θέλω, είναι γρουσουζιά. 

Εν κατακλείδι: τα social media υπάρχουν για επικοινωνία και τα λατρεύω. Όπως λατρεύω και όσους ακολουθώ και μ' ακολουθούν. Είναι μέσο για προβολή της ζωής μας στον υπόλοιπο κόσμο για ιδέες, χαρά, έμπνευση, ανταλλαγή απόψεων. Όταν όμως το θέλουν και οι δύο. Το δασκαλίστικο ύφος και οι έντονες υποδείξεις δεν μου ταιριάζουν και δεν τις θέλω. Δεν έχω γράψει ποτέ σχόλιο με τέτοιο στυλ και δεν θέλω να το κάνω ποτέ. 

Αφήστε τους άλλους να κάνουν τις επιλογές τους. Τις κάνουν χωρίς να σας ρωτήσουν γιατί ίσως δεν θέλουν την άποψή σας. Μπορείτε να έχουμε όλοι όση άποψη θέλουμε για τις δικές μας ζωές. Και αυτό φαίνεται να είναι το ιδανικό. 

Σας στέλνω πολλά φιλιά, 

Νάνσυ!

Επικοινώνησε μαζί μου στο nancy@nancy.gr