Skip to main content

Σου αρκούν τα "λίγα" του;

Θέλω να είσαι εκεί το πρωί που ξυπνάω, να με φιλάς λέγοντάς μου καλημέρα. 
Να χουζουρεύω στο μαξιλάρι σου μυρίζοντας το άρωμά σου. 
Να απλώνω το χέρι μου και να είσαι εσύ στην άλλη άκρη του κρεβατιού. 
Να είσαι τα πρωινά μου και τα βράδια μου. 
Οι ώρες μου, οι μέρες μου, το διάλειμμά μου αλλα και το όνειρό μου. 
Άπιαστο..;
 
Κάποιος μου είπε οτι δεν θέλει να είναι ένα απλό βεγγαλικό! 
 
Αλλά αν αυτό, φωτίσει τον σκοτεινό ουρανό μου;
Αν αυτό είσαι εσύ;
Αν εσύ με κάνεις να λάμπω, να χαμογελώ , να ξεκαρδίζομαι;
 
Τότε αξίζει ένα βεγγαλικό!
Ας κάνει θόρυβο.. Δεν πειράζει, αρκετά ήμουν στην ησυχία μου! 
Ας τρομάξω.  Φαντάσου σε όλη μου την ζωή τρόμαζα να ζήσω! Και τώρα...
 
Θα ζήσεις έναν κεραυνοβόλο έρωτα ... Με τα πολλά σου στην αρχή  και τα λίγα σου στην συνέχεια! 
Και θα συνηθίσεις. Εδώ είχες συνηθίσει στο Τίποτα του..
Στο λίγο δεν θα αντέξεις; 
Το λίγο είναι αρκετό για να αναπνεύσεις, για να ζήσεις μέσα στην ρουτίνα της γκρι, σκούρας, πολύχρωμης ζωής σου! 
 
Δες κι αυτό: Φοβάσαι;
 
Τελικά, το λίγο.. καμία φορά είναι πολύ περισσότερο απο τι θες ή απο τι πρέπει ή απο τα πολλά που είχες! 
 
Πολύ ή λίγο, αυτό δίνει, αυτό παίρνεις! 
 
Το ερώτημα είναι: σου φτάνει;
 
 
Η Μαρία Κεφαλλωνίτη είναι δημοσιογράφος