Η μέρα που δε θα ξεχάσω ποτέ στη ζωή μου
Η Νάνσυ
Έχουν περάσει ακριβώς 14 χρόνια (Θεέ μου) από εκείνη τη μέρα και πιστεύω πως δεν θα την ξεχάσω ποτέ όσα ακόμα κι αν περάσουν. Ήταν η μέρα που έβγαιναν οι βάσεις (σαν σήμερα καλή ώρα) και θα μάθαινα σε ποια σχολή θα περνούσα, μετά τις δύσκολες στιγμές που είχα ζήσει στις Πανελλαδικές. Ήμουν στην Κρήτη, Αύγουστος του 2002. Εκείνη τη μέρα είχαμε κανονίσει με την παρέα μου να πάμε στο Ελαφονήσι στα Χανιά, δηλαδή σχεδόν τρεις ώρες δρόμος με το αυτοκίνητο από το σπίτι μου. Τότε, 14 χρόνια πριν, δεν υπήρχε διαδίκτυο όπως υπάρχει τώρα, ούτε κινητά με πρόσβαση στο Internet, ούτε τίποτα. Τα αποτελέσματα των βάσεων θα τα μαθαίναμε από την τηλεόραση και το ραδιόφωνο και μετά από μερικές μέρες θα τα αναρτούσαν στο σχολείο μας.
Πηγαίνοντας για τα Χανιά, είχαμε βάλει τέρμα το ραδιόφωνο και περιμέναμε όλοι οι επιβάτες του αυτοκινήτου να ακούσουμε που περνάω (με τον αδελφό μου να κάθεται δίπλα μου). Τα θυμάμαι όλα τόσο έντονα, που μπορώ να σου πω και τι φορούσα. Μόλις ανακοινώθηκε η βάση για τις Πολιτικές Επιστήμες Θεσσαλονίκης που ήθελα να περάσω -μιας και Δημοσιογραφία ήξερα ότι δεν έπιανα-, και κατάλαβα ότι περνάω, πάτησα κάααατι κλάματα που οι γύρω μου είχαν σοκαριστεί γιατί δεν μπορούσαν να καταλάβουν αν κλαίω από χαρά ή στεναχώρια. Το κινητό μου άρχισε να χτυπάει από φίλους, συγγενείς και τους καθηγητές μου που κάναμε ιδιαίτερα κι εγώ τόσο δεν μπορούσα να μιλήσω από το κλάμα, που έδινα να το απαντάει ο αδελφός μου (τι έχει ζήσει αυτό το παιδί).
Το βράδυ που γύρισα σπίτι, άρχισα να το συνειδητοποιώ όλο και περισσότερο, με τον μπαμπά μου να έχει κεράσει όλο το χωριό από πολλές φορές για να γιορτάσει την επιτυχία μου.
Όπως είδες, ο επαγγελματικός μου προσανατολισμός ήταν ψιλο-παρεμφερής των σπουδών μου. Οπότε σήμερα, είτε πέρασες εκεί που ονειρευόσουν, είτε όχι, δε χρειάζεται να προκαταβάλεσαι για το μέλλον σου. Όποιος παλεύει για τα όνειρά του, τα πετυχαίνει, άσχετα αν τα βήματα για τον τελικό στόχο επιτυγχάνονται με την πρώτη φορά.
Επικοινώνησε μαζί μου στο nancy@nancy.gr
Η Νάνσυ
Λες αυτά που θέλεις εκεί που θέλεις;
Δε θα σου πω ότι "μια ζωή την έχουμε", "κάντο" κι άλλα κλασικά που πιστεύω ότι δε βοηθούν και τόσο. Κι εγώ πολύ συχνά, αναρωτιέμαι γιατί φοβάμαι να πω αυτά που θέλω, εκεί που θέλω. (Έχοντας πάντα το τρίπτυχο "με ηρεμία, χαμόγελο και χαμηλούς τόνους" στο μυαλό μου). Και συνοπτικά θα σου πω, ότι το...
Θεωρείς "ταμπού" να πηγαίνεις για καφέ μόνη σου;
Σου γράφω από ένα καφέ. Πολύ κεντρικό στην περιοχή που μένω, πολύ μοδάτο, πολύ ωραίο. Γιατί το παινεύω τόσο; Για να διευκρινίσω πως κάθομαι εδώ και πίνω μόνη μου καφέ. Για μένα, είναι κάτι απολύτως φυσιολογικό. Πολλές από εσάς, όμως, μου γράφετε συχνά πως ντρέπεστε και νιώθετε άβολα. Να βγεις έξω...
Η διατροφή που ξεκίνησα τη νέα χρονιά
Ένα από τα πράγματα που ήθελα να βάλω σε τάξη με τη νέα χρονιά, είναι η διατροφή μου. Μπορεί να βλέπεις ότι πηγαίνω πολύ συχνά (σχεδόν καθημερινά) γυμναστήριο, κι αυτό είναι το άλλοθι που έδινα στον εαυτό μου για να τρώω ό,τι θέλω χωρίς τύψεις. "Αφού τα καίω μετά", έλεγα στον εαυτό μου. Αυτό είχε...
Κρυοσυντήρηση ωαρίων: όλα είναι συναίσθημα
Αν είσαι μητέρα, ξέρεις πολύ καλά το συναίσθημα. Όλης της πορείας μέχρι να φέρεις στον κόσμο το μωρό σου. Και της στιγμής που το παίρνεις πρώτη φορά στα χέρια σου. Εγώ, μπορώ να το φανταστώ, αλλά υποθέτω πως η ευτυχία είναι πρωτόγνωρη. Αυτό το συναίσθημα. Που είναι τόσο θετικό, τόσο μοναδικό, τόσο...
Μου έλειψες!! (διπλής)
Μου έλειψες, μου έλειψες, ΜΟΥ ΕΛΕΙΨΕΣ! Εσύ! Εσύ που διαβάζεις αυτές τις γραμμές. Ναι! Με ξέρεις πολύ καλά (πιστεύω), όλα τα χρόνια που επικοινωνούμε, μόνο δημόσιες σχέσεις δεν έχω κάνει, μόνο άλλο πράγμα απ' αυτό που νιώθω ή είμαι δεν προσπάθησα να δείξω. Οπότε, λέω ειλικρινά αυτό που νιώθω. Το...
