Όσα δεν ξέρεις για τη ζωή σου
Εσύ
Από την Αγγελική Καβαλλιεράτου
Ως παιδιά όλοι έχουμε βιώσει κάποια στιγμή την απογοήτευση επειδή οι ανάγκες μας δεν ικανοποιήθηκαν και προσπαθούσαμε να βρούμε τρόπους για να τις ικανοποιήσουμε.
Αυτά που θέλουμε να πάρουμε από τους άλλους είναι αρχικά η προσοχή, η επιβεβαίωση, η ασφάλεια και η αποκλειστικότητα της αγάπης και της προσοχής τους. Έτσι λοιπόν προκειμένου να διεκδικήσουμε με κάποιο τρόπο όσα έχουμε ανάγκη, όλοι μας αναγκαζόμαστε να παίξουμε κάποιους συγκεκριμένους ρόλους συνειδητά και ασυνείδητα.
Ο πρώτος ρόλος είναι ο ρόλος του Τρομοκράτη. Μαθαίνουμε από το περιβάλλον μας ότι με τη φωνή και την απειλή μπορούμε να πάρουμε αυτό που θέλουμε. Με αυτόν τον τρόπο ίσως να μπορέσουμε να έχουμε αυτό που θέλουμε από τον άλλον, αλλά μάλλον θα χάσουμε την αγάπη και τον σεβασμό του. Έχουμε λοιπόν, δημιουργήσει μαζί του μια σχέση φόβου και επειδή δεν αντέχει τις φωνές μας, την επιθετικότητα και τις απειλές μας έτσι κάνει αυτό που του ζητάμε.
Ο δεύτερος ρόλος είναι αυτός του Θύματος, όπου προσπαθούμε να ελέγχουμε τους άλλους και να έχουμε αυτό που θέλουμε παίζοντας τον ρόλο του αδικημένου και του αδύναμου. Σ’ αυτό το ρόλο δημιουργούμε κυρίως αίσθηση ενοχής στους άλλους ώστε να σταματήσουν να κάνουν αυτό που μας ενοχλεί. Ακόμη, «το θύμα» παίρνει επιπλέον αξία και κέρδος πιστεύοντας πως όσο είναι αδικημένος, οι άλλοι είναι οι άδικοι άρα εκείνος είναι ο σωστός.
Ένας ακόμη ρόλος είναι αυτός του Απόμακρου. Σ’ αυτή την περίπτωση εάν έχουμε έναν γονιό σε ρόλο τρομοκράτη, θύματος ή ανακριτή είναι πολύ εύκολο να απομακρυνθούμε συναισθηματικά. Γενικότερα οι άνδρες μπαίνουν στον ρόλο του Τρομοκράτη ή του Απόμακρου ενώ η γυναίκα προσπαθεί να καλύψει τις ανάγκες της παίζοντας το ρόλο του Θύματος ή του Ανακριτή. Ως απόμακροι μην έχοντας μεγάλη συναισθηματική επαφή με τους άλλους προστατεύουμε τον εαυτό μας.
Επίσης, αν συνδυάζουμε τον Απόμακρο με το Θύμα και κόβουμε την επικοινωνία («κάνουμε μούτρα»), ο άλλος νιώθει πως μας έχει κάνει κάτι, ότι εκείνος φταίει και προσπαθεί να μας κάνει να του χαμογελάσουμε ή να του μιλήσουμε. Από τον ρόλο του απόμακρου ελέγχουμε τους άλλους μέσα από την ανάγκη τους να έχουν την προσοχή μας.
Δες κι αυτό: Μπανάνα: Ιδανική για το δέρμα και τα μαλλιά σου
Ο τελευταίος ρόλος όπου επιδιώκουμε να παίρνουμε προσοχή και να ελέγχουμε τους άλλους, είναι του Ανακριτή. Μαθαίνουμε πως εάν κρίνουμε, αν κριτικάρουμε κάποιον, μπορούμε να τον βάλουμε σε αμυντική θέση και να πάρουμε την προσοχή που θέλουμε από αυτόν καθώς προσπαθεί να δικαιολογήσει τον εαυτό του και να απολογηθεί. Πιο συχνά μπαίνουμε σ’ αυτόν τον ρόλο όταν ο άλλος είναι απόμακρος όπου προκαλούμε να απαντήσει στην κριτική μας και έτσι να πάρουμε την προσοχή που δεν μας δίνει με άλλον τρόπο.
Αυτοί οι ρόλοι οδηγούν σε δυσάρεστο τρόπο επικοινωνίας, μέσω αυτού πληγωνόμαστε και εμείς και συνήθως παίζουμε αυτούς τους ρόλους με ανθρώπους που αγαπάμε.
Αυτό που χρειάζεται είναι όλοι να μπούμε σε έναν διαφορετικό ρόλο, αυτό του Ενήλικα. Αυτός είναι ο πιο δύσκολος ρόλος, διότι είναι ένας ώριμος άνθρωπος που πιστεύει στην αξία του και σέβεται τον εαυτό του και τους άλλους, έχει αγάπη για τον εαυτό του και για τους άλλους και μπορεί να εκφράσει τις ανάγκες του με έναν ώριμο τρόπο χωρίς να χρειάζεται να καταλήξει σ’ αυτά τα παιχνίδια. Επικοινωνεί χωρίς να φωνάζει, να κλαίει, να κριτικάρει, να απειλεί και να κατηγορεί. Εξηγεί τις ανάγκες, τα συναισθήματα και τις πεποιθήσεις του με έναν ώριμο τρόπο. Με σεβασμό προς τον εαυτό του, όπου αυτό σημαίνει ότι δεν καταπιέζει τα συναισθήματα του, αλλά και με σεβασμό προς τους άλλους, που σημαίνει ότι μιλάει με τον τρόπο που θα ήθελε ο άλλος να μιλάει γ’ αυτόν.
Μπορούμε να εκφράσουμε τις ανάγκες μας σαν ανάγκες χωρίς να κριτικάρουμε, να απειλούμε και να κατηγορούμε τους άλλους. Σαν μια απλή ανάγκη με εξήγηση γιατί αυτή η ανάγκη είναι σημαντική για εμάς και για το πώς νιώθουμε όταν δεν ικανοποιείται.
Ας προσπαθήσουμε να αλλάξουμε τον τρόπο που ζητάμε κάτι και θα αλλάξει όλος ο τρόπος επικοινωνίας μας με τους άλλους ανθρώπους.
Αγγελική Καβαλλιεράτου, Σύμβουλος Ψυχικής Υγείας, BSc Ψυχολογίας, MSc Κλινικής και Κοινοτικής Ψυχολογίας
Εσύ
Αντιμετώπισε την αβεβαιότητα & το άγχος που προκάλεσε η πανδημία
από την Αλεξάνδρα Παυλέτση - Στεφανή Η πανδημία επηρέασε την ανάγκη του ανθρώπου να νιώθει ασφάλεια και δημιούργησε αμφιβολίες για ότι θεωρούσε δεδομένο. Αυτό οδηγεί σε έναν αναγκαίο επαναπροσδιορισμό για τα δεδομένα της ζωής του, νιώθοντας έτσι ότι δεν έχει τον έλεγχο και βιώνοντας την αβεβαιότητα...
Μήπως τα στάνταρ σου είναι υπερβολικά ψηλά;
από την Κατερίνα Πιπέρη Πρόσφατα μιλούσα στο skype με μία αγαπημένη μου φίλη που ζει πολλά, πολλά χιλιόμετρα μακριά από εμένα. Το θέμα; Μόλις είχε χωρίσει με τον αγαπημένο της. Η αλήθεια είναι πως μου έκανε ιδιαίτερη εντύπωση, καθώς την τελευταία φορά που μιλήσαμε ήταν και οι δύο τους τρελά...
Γυναικεία αντιζηλία: Γιατί οι γυναίκες τα βάζουμε με... τις άλλες γυναίκες;
από τη Φρόσω Φωτεινάκη Στερεοτυπικά, οι φιλίες μεταξύ ανδρών θεωρούνται περισσότερο ανταγωνιστικές, ενώ οι γυναικείες φιλίες περισσότερο υποστηρικτικές και αλληλέγγυες, μιας και οι γυναικες εχουμε την ταση να μιλάμε ανοιχτά στις φιλες μας, εκφραζοντας τις πιο ευαλωτες και αδυναμες πλευρες μας, κατι...
Τέλεια μυστικά για να εντυπωσιάσεις τους γύρω σου
από την Αλεξάνδρα Παυλέτση – Στεφανή Όλοι έχουν βρεθεί σε αυτή την κατάσταση, να θέλουν να κάνουν καλή πρώτη εντύπωση πηγαίνοντας σε μια συνέντευξη για δουλειά ή σε ένα ραντεβού. Πολλοί παράγοντες παίζουν ρόλο και επηρεάζου κάθε κατάσταση, όπως το αν είμαστε κάτω από πίεση. Οι άνθρωποι μπορούν να...
Αυτή είναι η πιο "άχρηστη" μέρα της εβδομάδας (και δεν θα πιστεύεις ποια)
από την Κατερίνα Πιπέρη Τόμοι ολόκληροι έχουν γραφτεί για τις Δευτέρες. Είναι η χειρότερη ημέρα και αν είχε πρόσωπο θα ήταν το πιο άσχημο που έχεις δει, Monday but not funday και είχε παλιόκαιρο την ημέρα που σε γνώρισα (Δευτέρα θα ήταν). Άλλα τόσα έχουν ειπωθεί για το Σάββατο και την Κυριακή...
Είναι η εργασιομανία, η "μάσκα" της κατάθλιψης;
από την Αλεξάνδρα Παυλέτση – Στεφανή Εργασιομανής είναι το άτομο που δουλεύει ασταμάτητα, χωρίς να ξεκουράζεται και αποτελεί μόνη του προτεραιότητα του η εργασία του, με αποτέλεσμα να ανταγωνίζεται όλες τις άλλες πτυχές της ζωής του. Συνήθως παραμελούν την οικογένεια τους και τα κοντινά τους...