Με ποιον τσακώνεσαι και γιατί;

από την Αγγελική Καβαλλιεράτου

Αρκετές φορές παρόλο που πιστεύουμε ότι συγκρουόμαστε με  κάποιον άλλο άνθρωπο, η σύγκρουση γίνεται με ένα κομμάτι του εαυτού μας.

Κλασσικό παράδειγμα είναι η σύγκρουση μεταξύ των μελών της οικογένειας ή  με κάποιους δικούς μας ανθρώπους, εάν για παράδειγμα θέλουμε να αλλάξουμε μια διατροφή ή να αρχίσουμε κάτι νέο στη ζωή μας. Η σύγκρουση αυτή  από την πλευρά των άλλων, θα υπάρχει όσο θα υπάρχει μέσα μας η αμφιβολία για αυτό που κάνουμε.

Όταν είμαστε σίγουροι και βέβαιοι για αυτό που θέλουμε και για αυτό που κάνουμε, τότε οι άλλοι δεν θα έχουν περιθώριο να μας κρίνουν και θα σταματήσουν να φέρνουν συγκρούσεις για τις επιλογές μας αυτές.

Όσο όμως νιώθουμε την αμφιβολία, τόσο αυτά που μας λένε θα μας ενοχλούν και έτσι θα δίνουμε ακόμη περιθώριο για να μας κρίνουν.

Αυτό όμως, δεν σημαίνει ότι θα πρέπει να αδιαφορούμε για τον άλλον διότι η ένταση και η σύγκρουση κάτι έχει να μας πει και κάποιο μήνυμα έχει να μας περάσει. Μπορούμε να δεχτούμε την αμφιβολία του για την επιλογή μας και να ην συνεχίσουμε την σύγκρουση. Ίσως τότε και ο ίδιος αισθανθεί την δική μας σιγουριά και σταματήσει να αμφιβάλει.

Άρα, όταν εμείς οι ίδιοι δεν είμαστε σίγουροι για αυτό που έχουμε επιλέξει να κάνουμε,, αυτό αντανακλάται στον άλλον και το νιώθει. Έτσι προκαλεί μια σύγκρουση η οποία θα ήταν η δική μας εσωτερική σύγκρουση και αμφιβολία για την επιλογή μας και απλώς ο άλλος την εκφράζει.

Έτσι δεν θα πρέπει να θυμώνουμε με τον άλλον, αλλά να προσπαθήσουμε να καταλάβουμε τι θέλει να μας πει μέσα από αυτή την σύγκρουση και να σκεφτούμε τι σχέση έχει αυτή η σύγκρουση με αυτά που νιώθω μέσα μου.

Για παράδειγμα:

Ένα μέρος του εαυτού μας μπορεί να επιθυμεί μια σχέση και ένα άλλο μέρος να φοβάται να δεσμευτεί σε μια σχέση. Σε αυτή την περίπτωση το άτομο δυσκολεύεται να δημιουργήσει μια σχέση που θα τον ικανοποιεί πραγματικά. Μετά από βαθιά ανάλυση ενδεχομένως το άτομο να ανακαλύψει ότι μπορεί μέσα του να επιθυμεί μια σχέση, όμως παράλληλα φοβάται γιατί μπορεί να έχει ταυτίσει την σχέση με πόνο, απόρριψη, καταπίεση και εγκατάλειψη.  Έτσι δημιουργεί το άτομο καταστάσεις που δυσκολεύει την δημιουργία μιας σωστής σχέσης, για παράδειγμα μπορεί να επιλέγει για συντρόφους άτομα που δεν θέλουν να δεσμευτούν ή να επιλέγουν ανθρώπους που είναι ήδη παντρεμένοι ή άτομα που ζουν στο εξωτερικό. Έτσι νιώθουν πως έχουν «κάποια σχέση»,  χωρίς να νιώθουν τον φόβο μιας πραγματικής σχέσης. Τα συγκεκριμένα άτομα έχουν το παράπονο πως αδικούνται και δεν έχουν αυτό που θα ήθελαν και φταίει η ζωή και οι άνθρωποι γύρω τους. Δεν είναι όμως η ζωή που τους αδικεί, αλλά ο δικός τους ο φόβος λόγω των δικών τους πεποιθήσεων. Έχουν μια πεποίθηση που λέει ότι «πρέπει να έχω σύντροφο για να είμαι ευτυχισμένος» και παράλληλα μια άλλη πεποίθηση που λέει ότι «αν έχω σύντροφο θα με καταστρέψει ,θα με καταπιέζει και θα με πληγώσει». Υπάρχουν δηλαδή δυο διαφορετικά συστήματα πεποιθήσεων που συγκρούονται . Εμείς νομίζουμε ότι φταίνε εξωτερικά γεγονότα, αλλά είναι οι εσωτερικές μας συγκρούσεις που δημιουργούν αυτό που βιώνουμε.

Η Αγγελική Καβαλλιεράτου είναι Σύμβουλος Ψυχικής Υγείας/ Ψυχολόγος BSc, MSc