Skip to main content

Πήγα διακοπές και δεν είδα ούτε έναν ωραίο

Από την Έφη Νερούτσου
 
Όσα χρόνια πάω διακοπές θυμάμαι την κοντή να μου λέει να πάμε Ικαρία ενώ εγώ τελείως αρνητική. 
 
Εδώ και δύο χρόνια έχω υποσχεθεί στον εαυτό μου πως δεν θα λέω ''όχι'' σε τίποτα και πως όλα είναι εμπειρίες. Μπούρδες. Φέτος λοιπόν της λέω το μεγάλο ΝΑΙ. 
 
''Την Ικαρία ή θα την αγαπήσεις ή θα την μισήσεις'' μου λέγανε. Ναι μάλιστα. 
Εγώ άκουγα για κάτι τύπους που κάνουν surf στην παραλία και η φαντασία μου απλά έτρεχε  τύπου ''Καλά εντάξει. Θα μείνω Ικαρία για πάντα''. Ναι μάλιστα. 
 
Φτάνουμε Ικαρία μετά από τρεις χιλιάδες ώρες ταξίδι -ωστόσο είχα όρεξη να δω επιτέλους όλα αυτά που φανταζόμουν-. Νοικιάζουμε μηχανάκι, βρίσκουμε δωμάτιο, πετάμε τις βαλίτσες μας και βάζουμε μαγιό. Τώρα αυτό που θα γράψω είναι ντροπιαστικό αλλά επειδή είμαι ακομπλεξάριστη θα το παραδεχτώ. Πήγα ρε φίλη και έβαλα ρουζ,, ξέρεις τώρα, να είμαι λίγο sexy στην παραλία, μην  με δουν και ταλαιπωρημένη τα μωράκια(;;). 
 
Ήταν ήδη αργά οπότε η φάση δεν ήταν για μπάνιο οπότε το πρόγραμμα είχε μπύρες στο beach bar μαζί με τα μωράκια που θα χόρευαν δίπλα μας(;;;). Μπύρες είχε, ανθρώπους είχε, μουσική είχε, ωραία μωράκια ΔΕΝ ΕΙΧΕ. Βασικά ψέματα λέω, είχε έναν. Βασικά ψέματα λέω ξανά. Όταν έβγαλε τα γυαλιά δεν ήταν και πολύ ωραίος αλλά οκ. 
Ήπιαμε μπύρες ωστόσο γιατί η παρέα είναι που μετράει και τρέξαμε κατευθείαν προς τα σουβλάκια. Εγώ είχα ύφος τύπου ''Καλά ε, ανυπομονώ για αύριο που θα έρθω και θα κάνουν surf''. Ναι μάλιστα. 
 
Το επόμενο πρωί πήγαμε σε μια υπέροχη παραλία, σε ένα υπέροχο τοπίο. Από την μία η θάλασσα και από την άλλη μια λίμνη. Ήμουν χαρούμενη αφού έβλεπα μία ομορφιά στο νησί που διάλεξα να πάω διακοπές. Πήγαμε, βγάλαμε φωτογραφίες, γνωρίσαμε τον θάνατο καθώς τα κύματα είναι πάνω από τρία μέτρα εκεί (τον κίνδυνο τον γνωρίζαμε), μετά κοιτάξαμε γύρω μας και είδαμε πως οι περισσότεροι κάνανε γυμνισμό και μετά φύγαμε. 
 
Πολύ χαρούμενες με την κοντή, φτάσαμε στην παραλία με τους surfαδες. Ναι μάλιστα. Ο σερβιτόρος έρχεται, του χαμογελάω γλυκά και του ζητάω να μου φέρει έναν καφέ. Ο καφές μου ήρθε και είμαι έτοιμη να κάτσω για τις επόμενες δύο ώρες και να κοιτάω τα μωράκια(;;) τα οποία μάλλον δεν είχαν έρθει ακόμη. Ε τελικά μάλλον πήγαν σε άλλη παραλία. 
 
Έχει έρθει απόγευμα και πίνω μόνο δύο μπύρες γιατί το βράδυ θα γνωρίζαμε την Ικαρία ''που δεν κοιμάται ποτέ'' (;;;). Φτιαχνόμαστε(;;;) και μετά από μισή ώρα δρόμο πάνω σε γκρεμούς που δεν υπήρχαν φώτα, φτάνουμε στην περιοχή που υπάρχουν τα μαγαζιά και το ένα club όπως μας είχαν πει οι ντόπιοι. Ναι μάλιστα. 
 
Δες κι αυτό: Αισιοδοξείτε!
 
Καθόμαστε σε ένα bar που είχαμε πανοραμική θέα. Φίλη, όλα τα μαγαζιά ήταν γεμάτα. Τα μωράκια δεν είχαν βγει ακόμη. Πίναμε εμείς, μιλάγαμε και γελάγαμε. Απέναντι μας τύπος σοβαρός, όμορφος και από ότι συμπεράναμε με την κοντή ήταν Κρητικός. 
Πέρασε η ώρα και ήμουν έτοιμη να πάω να κουνηθώ μέχρι το πρωί στο club. Ναι μάλιστα. 
 
-Το ''Ναυάγιο'' που είναι;
-Το δεύτερο μαγαζί. 
 
Η μουσική τέρμα και είμαστε έξω από το μαγαζί. Κοιτάμε μέσα, ξανακοιτάμε μέσα και σκάμε στα γέλια. Ένας ο barman, ένας ο dj και άλλοι τρεις σε ένα τραπέζι που μάλλον ήταν τα ξαδέρφια τους. Τα μωράκια δεν βγήκαν ούτε εκείνη την ημέρα, το ''Ναυάγιο'' ήταν κανονικά ναυάγιο και εμείς στις 3 το βράδυ ήμασταν σε ένα παραδοσιακό μαγαζί και τρώγαμε πίτσα. 
Για να μην σας λέω και πολλά τα μωράκια δεν ήταν όταν πήγα εγώ. Ήταν όμως 18χρονα παιδάκια (φυλακή), που κάνανε camping(;;;). 
 
Φτάνουμε λιμάνι γιατί έφτασε η ημέρα της επιστροφής. Μπαίνουμε στο πλοίο και γελάμε μέχρι δακρύων μέχρι και για το ότι πήραμε καλλυντικά μαζί μας. Κάνουμε στάση Μύκονο και ξαφνικά όλα αλλάζουν. Τα μωράκια μπερδεύτηκαν και είχαν πάει στο νησί των ανέμων. Ξαφνικά πέρναγα ωραία. 
 
Φίλη, αν δεν σου αρέσει το camping, δεν θες να κάθεσαι όλη μέρα στην θάλασσα, θες να δεις όμορφους άντρες ΜΗΝ ΠΑΣ ΙΚΑΡΙΑ. 
 
Κάπου εδώ κλείνω και θέλω να σας πω πως οι Ικαριώτες είναι οι πιο καλοί, φιλόξενοι και ευγενικοί άνθρωποι που μπορείς να γνωρίσεις. Περνάς από δίπλα τους και σου λένε ''Καλημέρα''. Είναι απλά υπέροχοι. 
 
Για τύπους σαν εμένα που θέλουν να βλέπουν όμορφα τοπία στα νησιά που πάνε, όποιος  πάει Ικαρία πρέπει να πάει στις Σεϋχέλλες, είναι υπέροχα και αξίζει. 
 
Αυτά είχα να σας πω και χαίρομαι που τα έβγαλα από μέσα μου. Ικαριώτες μου, σας αγαπώ. Ικαρία, συγγνώμη αλλά δεν θα ξαναέρθω.
 
Η Έφη Νερούτσου είναι δημοσιογράφος.