Ο αληθινός λόγος που κάνεις σχέση

από τη Μάρεα Λαουτάρη - Δεληγιάννη

Η δήλωση «είμαι παντρεμένος» ή «έχω σχέση» δεν συνεπάγεται αναγκαστικά χαρά και επιτυχία. Σημασία έχει πως αισθάνεσαι εσύ μέσα στο γάμο ή στη σχέση. Νιώθεις δύναμη,  ικανοποίηση, ασφάλεια, ισορροπία, ευτυχία; Ακόμα και εάν απαντήσεις καταφατικά, χρειάζεται να προσδιορίσεις ρεαλιστικά και τον ποσοτικό δείκτη. Πόσο πολύ;

Η αλήθεια είναι ότι οι άνθρωποι δεν έχουμε σχεδιαστεί -βιολογικά τουλάχιστον- να ζούμε μόνοι. Αφήστε ένα μωρό μόνο του στη μέση ενός λιβαδιού, πιστεύετε ότι θα καταφέρει να επιβιώσει; Ένα ζωάκι πιθανόν να τα κατάφερνε όμως όχι το ανθρώπινο μωρό. Εμείς χρειαζόμαστε τη μάνα μας ή κάποιον στη θέση αυτή για να μας φροντίσει ώστε να επιβιώσουμε και στα επόμενα χρόνια μας χρειαζόμαστε κι άλλους για να ζήσουμε μια ζωή γεμάτη νόημα και σκοπό. Κι έτσι, δημιουργούμε διαρκώς σχέσεις για να μοιραστούμε, να συγκριθούμε, να αγαπηθούμε, να συνεργαστούμε.

Τις συντροφικές σχέσεις τις δημιουργούμε για ένα σημαντικό λόγο. Ο λόγος αυτός είναι η επιθυμία μας να μεγεθύνουμε το συναίσθημα, να γευτούμε στο μέγιστο τη χαρά, τον πόνο, την αγάπη, την επαφή, την τρυφερότητα. Μέσα από τη σχέση μπορούμε να εμπειραθούμε όλη τη συναισθηματική γκάμα. Είναι σημαντική ανθρώπινη ανάγκη και γι’αυτό όλοι οδηγούμαστε σε σχέσεις παροδικά ή μόνιμα. Ένας άλλος σπουδαίος λόγος που κάνουμε σχέσεις είναι γιατί μέσω του συντρόφου μας καθρεφτιζόμαστε εμείς οι ίδιοι. Στα μάτια του αγαπημένου μας βλέπουμε την αποδοχή ή την απόρριψη του εαυτού μας. Αυτό που έχεις πραγματικά μέσα σου (και όχι αυτό που λες ότι νιώθεις) αυτό βιώνεις και στη σχέση. Εάν φοβάσαι θα βρεις φόβο, αν έχεις αποδοχή θα νιώθεις αποδοχή κλπ. Η σπουδαιότητα του καθρεφτίσματος είναι να γνωρίσουμε καλύτερα εμάς τους ίδιους. Η αποδοχή του συντρόφου μας, είναι στην ουσία η αποδοχή του ίδιου του εαυτού μας.

Σας έχει ποτέ συμβεί να αισθάνεστε τρυφερότητα και κατανόηση για κάποιον άνθρωπο και εκείνος να σας συμπεριφέρεται τρυφερά και με καλοσύνη;  Και να αντιδράτε όταν ακούτε ότι κάποιος άλλος βρίσκει αυτό τον άνθρωπο γκρινιάρη και στριφνό; Δεν είναι παράξενο να περιγράφεις τον ίδιο άνθρωπο με αντικρουόμενους προσδιορισμούς; Συμβαίνει γιατί εκείνο που επιλέγεις να δεις στο πρόσωπο του άλλου, αυτό θα δεις. Και συνήθως βλέπεις αυτό που εσύ είσαι.

Ας επανέλθουμε όμως στην σχέση και το γάμο. Σκεφτείτε για μία στιγμή. Ποιος μας έμαθε τον τρόπο να δημιουργήσουμε και να διατηρήσουμε μια στοργική σχέση συντροφικότητας και αγάπης;

Την πρώτη επαφή και γνώση που είχαμε στο θέμα αυτό ήταν το μοντέλο σχέσης που είχαν οι γονείς μας. Εάν εκείνοι είχαν οικοδομήσει μία σχέση ισορροπίας και έναν ευτυχισμένο γάμο  πιθανόν θα έχουμε μία υγιή βάση και αντίληψη γύρω από το θεσμό «Γάμος». Εάν όμως οι γονείς μας δεν τα είχαν καταφέρει καλά τότε το πιο πιθανό είναι ότι οι πεποιθήσεις μας γύρω απ'  το θέμα «σχέσεις» θα είναι ότι δεν υπάρχουν ευτυχισμένες σχέσεις ή ότι οι σχέσεις είναι δύσκολες, ότι κάποια στιγμή όλα τελειώνουν, δεν υπάρχει διάρκεια στην αγάπη ή ότι όσο θλιμμένοι, δυστυχισμένοι και πληγωμένοι κι αν είμαστε σε μια σχέση πρέπει να υπομένουμε και να παραμένουμε σε αυτή γιατί δεν είναι σωστό να χωρίζεις ή ότι πρέπει να το κάνεις για το καλό των παιδιών.

Το πρόβλημα είναι ότι εάν μέσα στη συντροφική σχέση σου δεν είσαι ευτυχισμένος τότε δεν είσαι ευτυχισμένος άνθρωπος. Γιατί ανεξάρτητα από το τι συμβαίνει γενικά στη ζωή σου, ανεξάρτητα από το πόση αγάπη παίρνεις από τους φίλους σου ή τα παιδιά σου, ή από το τι έχεις κατορθώσει στη δουλειά και «πόσα καλάθια» έχεις βάλει στην ζωή σου, πάντα έχεις την ανάγκη να βιώσεις την αγάπη, το πάθος, το αίσθημα του «είμαι ζωντανός και το νιώθω στο πετσί μου» που μόνο αν συνδεθείς συντροφικά και ερωτικά μ' έναν άλλον άνθρωπο μπορείς να νιώσεις.

Δες κι αυτό: Συμβουλές σχέσεων: Οι ειδικοί αποκαλύπτουν τα μυστικά!

Το συναίσθημα σας, όποιο τελικά κι αν είναι αυτό που νιώθετε στη σχέση, θα έρθει μπροστά σας σε μεγέθυνση και θα καθρεφτίζεται ως εμπειρία γύρω σας. Όσο περισσότερο μάθουμε να αντιλαμβανόμαστε, να κατανοούμε, να αποδεχόμαστε και να συγχωρούμε τον άλλον, τόσο πιο εύκολα βιώνουμε την αγάπη και την αποδοχή του ίδιου του εαυτού μας.

Και αυτό τελικά είναι η επιταγή και ο στόχος! Αγάπα τον άλλον όπως τον εαυτό σου (ή πιο εύκολα, αγάπα και αποδέξου τον άλλον με τα καλά και τα άσχημά του για να μπορέσεις να αγαπήσεις τελικά και τον εαυτό σου).

Η Μάρεα Λαουτάρη Δεληγιάννη είναι Life & Relationship Coach Strategic Interventionist, USA, marealaoutari@gmail.com