Δίχως ρίζες

Το βιβλίο "Δίχως ρίζες", του Σπύρου Γρατσία από τις εκδόσεις Global Fleur de Lis, έφτασε στα χέρια μου, πριν έναν μήνα περίπου.

20 ιστορίες συνοδευόμενες από 20 σκίτσα που έγιναν από το χέρι του ίδιου του συγγραφέα και μια γραμμή να διατρέχει την κάθε σελίδα που την ενώνει με την επόμενη και μετά με την επόμενη σελίδα.

Ένα βιβλίο παραπάνω από καλαίσθητο. Ακόμη και πριν διαβάσω το βιβλίο είχα δει ένα μικρό βίντεο που ακολουθεί το χέρι του κου Γρατσία, καθώς δημιουργεί τα σχέδια. Και χαμογέλασα... Ίσως ένιωσα ότι ήμουν πιο κοντά στην αρχαία μας κληρονομιά…

Πάμε τώρα πίσω στο βιβλίο. Οι 20 ιστορίες του πραγματεύονται θέματα που μας αφορούν όλους, όπως τη δεισιδαιμονία, το δικαίωμα για ελευθέρια, ισότητα, ευτυχία, για το καυτό θέμα των καμικάζι, για την αυτοεικόνα μας, για το προσφυγικό ή τη συνηθισμένη τακτική των ψηφοφόρων που ξεχνούν τα όσα έκαναν οι προηγούμενες κυβερνήσεις κάνοντας τα ίδια ακριβώς λάθη. Οι ιστορίες δεν σταματούν εδώ αλλά δεν θέλω να σας κουράσω κιόλας.

Κι όλα αυτά, τα διαβάζουμε μέσα από τις συζητήσεις δύο Κυκλαδίτικων αγαλμάτων που δεν έχουν μάτια και στόμα γιατί ως σιωπηλοί παρατηρητές δεν πρέπει να αποκαλύψουν τα λάθη και τα πάθη των ανθρώπων.

Ειλικρινά δεν ξέρω ποια ιστορία μπορώ να ξεχωρίσω... Αυτό, όμως, που μπορώ να πω με βεβαιότητα είναι πως αυτό το βιβλίο θα έπρεπε να μπει σε κάθε μουσείο (το βιβλίο είναι δίγλωσσο) και πως όλοι μας θα έπρεπε να το διαβάσουμε γιατί θα ανακαλύψουμε τους εαυτούς μας στο χθες, το τώρα αλλά και το μέλλον.